发音—泰语首辅音

 พยัญชนะต้น

ภาษาไทยแบ่งแยกรูปแบบเสียงพยัญชนะก้องและพ่นลม ในส่วนของเสียงกักและเสียงผสมเสียดแทรก เป็นสามประเภทดังนี้

เสียงไม่ก้อง ไม่พ่นลม

เสียงไม่ก้อง พ่นลม

เสียงก้อง ไม่พ่นลม

หากเทียบกับภาษาอังกฤษ โดยทั่วไปมีเสียงแบบที่สองกับสามเท่านั้น เสียงแบบที่หนึ่งพบได้เฉพาะเมื่ออยู่หลัง s ซึ่งเป็นเสียงแปรของเสียงที่สอง

เสียงพยัญชนะต้นโดยรวมแบ่งเป็น 21 เสียง ตารางด้านล่างนี้บรรทัดบนคือสัทอักษรสากล บรรทัดล่างคืออักษรไทยในตำแหน่งพยัญชนะต้น (อักษรหลายตัวที่ปรากฏในช่องให้เสียงเดียวกัน) ล่างสุดอักษรโรมันตามราชบัณฑิตติญสถานนะครับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

	ริมฝีปาก ทั้งสอง			ริมฝีปากล่าง -ฟันบน	ปุ่มเหงือก			หลังปุ่มเหงือก		เพดานแข็ง	เพดานอ่อน			เส้นเสียง
เสียงนาสิก			[m] ม m				[n] ณ,น n						[ŋ] ง ng
เสียงกัก	[p] ป p	[pʰ] ผ,พ,ภ ph	[b] บ b		[t] ฏ,ต t	[tʰ] ฐ,ฑ,ฒ,ถ,ท,ธ th	[d] ฎ,ด d				[k] ก k	[kʰ] ข,ฃ,ค,ฅ,ฆ* kh		[ʔ] อ** -
เสียงเสียดแทรก				[f] ฝ,ฟ f	[s] ซ,ศ,ษ,ส s									[h] ห,ฮ h
เสียงผสมเสียดแทรก								[t͡ɕ] จ c(h)	[t͡ɕʰ] ฉ,ช,ฌ ch
เสียงรัวลิ้น							[r] ร r
เสียงเปิด										[j] ญ,ย y			[w] ว w
เสียงข้างลิ้น							[l] ล,ฬ l

* ฃ และ ฅ เลิกใช้แล้ว ดังนั้นอาจกล่าวได้ว่าภาษาไทยสมัยใหม่มีพยัญชนะเพียง 42 ตัวอักษร

** อ ที่เป็นพยัญชนะต้นหมายถึงเสียงเงียบ และดังนั้นมันจึงถูกพิจารณาว่าเป็นเสียงกัก เส้นเสียง